donderdag 9 januari 2014

positief


Ook al is het leven met een ‘beperkingen’ op een jonge leeftijd, naja ik denk ook op oudere leeftijd niet altijd makkelijk, ik probeer altijd het positieve in dingen te zien.

Wat ik uit me hele revalidatie en terug blik op het verleden heb geleerd is, geniet van de kleine dingen in het leven.  Je kan altijd wel meer en groter en beter willen maar dat kan niet. Je moet tevreden zijn met het kleine. Ik was altijd iemand die voor mezelf de lat steeds hooger legde wou mezelf bewijzen tegen over mezelf maar ook tegen over vrienden en familie. Tijdens mijn revalidatie ben ik leren waarderen en genieten van de kleine dingen. Ik kan wel kijken naar wat niet gaat of wat moeilijk is maar daar bereik je niks mee. Ik wil juist kijken naar wat wel kan. Probeer de dingen die niet kunnen aan te passen zodat ik die dingen ook een soort van kan doen.

Het is moeilijk voor een buitenstaander die niks van je weet, omdat je van buiten niks ziet. Maar van binnen is er wel wat. Dat kan me heel onzeker maken. Een van de mooiste uitspraken die ik ooit heb gehoord was: mensen zijn niet gehandicapt maar mensen hebben een handicap. Jij bent niet je beperking of je handicap, maar het is een deel van je leven. Ik ben als persoon heel anders dan me beperkingen en dat wil ik laten zien.

Geniet van het leven ook al is het niet hoe je het had verwacht.

hou van jezelf zoals je bent, niemand is normaal.
zolang je van jezelf houd, kan je ook genieten van de dingen die je doet, ook al is het maar iets kleins.



donderdag 2 januari 2014

vakantie

even wat anders dan al dat gerevalideerd, ben afgelopen zomer op vakantie geweest met vriendinnen en hier mijn ervaringen:

Afgelopen zomer heb ik me vakantie die ik heb gemist tijdens me revalidatie ingehaald.
15 meiden, 4 appartementen, feesten, drinken, genieten en alles vergeten. Zo zag voor hun de vakantie eruit. Voor mij licht dat allemaal wat anders.

Ik moest en zou mee gaan, Mallorca, dat kan je niet missen. Gewoon even een week gezellig met me vriendinnetjes op vakantie maar dat had ik wel echt onderschat.

Het ging een tijdje redelijk goed met me, had niet heel veel klachten en me lichaam was vrij stabiel. Daarom had ik het volste vertrouwen dat dit de vakantie ging worden maar de eerste dag gaf me al meteen de spiegel weer voor en werd ik meteen geconfronteerd met het feit dat het bij mij allemaal niet zo van zelf spreken is.

Het is namelijk erg van zelf sprekend dat je gewoon lekker een middagje op je buik in het zand kan liggen onder een strak blauwe hemel, met het geluid van de golven die om slaan op de achtergrond. Gezellig met z’n alle bij elkaar na een korte nacht slaap en een vlucht achter de rug.

Maar voor mij was dat niet zo van zelf sprekend toen ik na deze geweldige paar uurtjes terug kwam in ons appartement waar ik schrok van een vuur rode elleboog. Waarop ik nog heel nuchter dag dat het zo wel zou weg trekken, maar tijdens het eten werd het dikker en dikker en er het beweging ging ook niet meer. Dat betekende op de eerste avond terwijl iedereen gezellig bij de kroegentocht was ik met nog 2 vriendinnen bij de dokter zat.

Inderdaad, door op het stand liggen, wat natuurlijk een zachte ondergrond is, dus me gewrichten geen steun krijgen en dus geïrriteerd raken, een ontsteking in me elleboog gewricht. Dat betekende de hele vakantie aan de diclofinac, met een brace en een sling om.

Tja, dat zijn inderdaad de dingen waar ik rekening mee moet houden, maar dat mocht de pret niet derven. Want ik heb ontzettend genoten op me eigen manier. Voor mij geen uitgaansleven tot 5 uur ’s ochtends maar ben wel bijna iedere avond even mee geweest.
Voor mij bestond zo’n avond uit in plaats van een shotje alcohol een shotje cola. Geen uren op de dansvloer maar een half uurtje in een rustige club en daarna weer naar buiten en ergens even rustig bij komen. Bij alles wat ik doe moet ik na denken. Druktes vermeit ik van zelf sprekend al haha.

Wat ik heel fijn vond was dat op een avond een vriendinnetje naast me kwam zitten toen ik, na even in een club te zijn geweest te zijn zat uit te rusten en bij te komen op een stenen muurtje. Zij zei toen tegen mij: Ik vind het heel fijn om nu echt te zien hoe jou leven is, ik hoor altijd van jou wel de verhalen dat je pijn hebt enzo maar nu maak ik het zelf mee. Ik heb heel veel respect hoe je dat doet. Die woorden waren voor mij heel fijn omdat het een bevestiging van begrip was en dat ze inderdaad ook eens zagen hoe het voor mij allemaal ging.

Dit was een ontzettend leerzame vakantie, ik denk niet alleen voor mij maar ik denk dat mijn vriendinnen me hierdoor wel beter hebben leren kennen. Tuurlijk zullen ze ook de negatieve kanten hebben gezien en dat zal ze vast ook vervelend vinden. Maar ik hoop dat ze ook hebben gezien hoe ik er mee om ga en zo veel mogelijk probeer te doen!